anneyim ben bir şey demeden şikayet etmeden

blogger arkadaşlarım anneler ve anneler günü hakkında bir çok şey yazdılar bende onlara sonuna kadar katılıyorum elbet ama bu gün bitmeden bende anacığıma kısa ve öz bir şekilde bir yazı yazmak istedim .

         annem resimde belli olmuyo ama bana göre genç ama kendisine göre çooook yaşlı ..
size biraz tuhaf gelebilir ama biz annemle ben evlendiğim gece tanıştık arkadaş sırdaş olduk çünkü öncesi benim için sadece evin yükünü sırtına almış dört çocuğuyla dul kalan bir anne vardı ....
zannetmeyin bizle ilgilenmezdi bizi yok sayardı hayır aksine sadece daha iyi bir anne hatta baba olabilmek için savaşmaya hazırdı okadar....
annem canım ,bitanem, herşeyim daha iyi yaşayalım diye sırtında çamaşır satar akşamlara kadar gelmezdi.
bunu hem ziyaret hem ticaret olarak adlandırırdı kendince....
oturup sohbet edemezdik biz annemle çünkü annem ya çarşıda fatura ödemeye yada pazara alışverişe gitmiş olurdu az degil tam dört kardeştik evde ......
annecim şartsız ,şikayetsiz yapardı bunların hepsini bilirdi hepsi evlatları içindi çünkü......
biz annemin sayesinde rahat bir çocukluk geçirdik bunu biliyorum kimseden eksik kimseden ezik olmadık hiç bir zaman (çok şükür) annem sayesinde ...
annem beni çok küçük verdi zaten ne çok aglamıştı ben anlamamıştım sen veriyosun işte neden mutlu degilsin diyodum kendimce ....
yokluğunu ondan ayrılınca anladım .......
kıymetini anne olunca anladım........
şimdide yalvarıyorum rabbime ne olur onu benden alma ...
yanında olmasamda her gün sesini duymak yetiyo bana .........